ευπαρρησιασμένως

εὐπαρρησιασμένως (Μ)

επίρρ. με θράσος, με αδιαντροπιά, αναίσχυντα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + παρρησιάζομαι «μιλώ με παρρησία»].